Gözleri zeytin karasıydı kiminin
kiminin deniz mavisi, elaydı kiminin
kiminin zümrüt yeşili
günahları çocuk günahlarıydı, gençlik eksiklikleriydi eksiklikleri
ne affettirmelerine fırsat tanıdın günahlarını
ne kapatmalarına eksikliklerini


Bir sorun varsa eğer neden halletmiyoruz aramızda
bu hayatın manasızlığını biliyor ona mana katabilmek için çırpınıyoruz
ve sen her seferinde
ölümlerle parçalıyorsun


-Tanrım, neden bizi
çocuklarımızla vuruyorsun?-


Sana isyan etmiyorum biat etmedim ki isyan edeyim
ama merak ediyorum
eğer varsan, niye çocukları öldürüyorsun?


Acıyı biliyoruz acılarla parçalandık
ama her acıyı da bilmek zorunda mıydık?


-Tanrım, var mısın bilmiyorum
eğer varsan, bana bu şiiri neden yazdırıyorsun?-


Rüzgârın taradığı başak sarısı saçları vardı kiminin
kiminin kehribar, kumral
at yelesi gibi parlayan kuzguni siyahtı kiminin


şefkat isterdi bakışları
anne göğsünde okşanmak başları
neden kırıyorsun bileklerini annelerin
çocukları neden öldürüyorsun?


-Tanrım, neden bizi
çocuklarımızla vuruyorsun?-


Seni ve çocukları düşündüm tanrım
derin bir acı ve ruhumda uzun zaman çınlayacak
kederli bir çığlıkla
onları sana emanet ediyorum


Eğer varsan, diyorum ki
hayatta onlardan esirgediğin şefkati
hiç olmazsa gittikleri yerde esirgeme
ve tanrım, artık n’olur çocukları öldürme…


-Güvercinler, cenazeler
ve sessiz çığlıklarla yürümeyelim…-