Hayatı kendimiz güzelleştiriyoruz ama tersi de söz konusudur,
Hayatı kendimiz en kötü haliyle yaşıyor ve de yaşatıyoruzdur,
Onu güzelleştiren insanlarsa kötüleştirenler de başkası olamaz,
Bu yükün ağırlığı bize fazla gelir, bu omuzlar onu kaldıramaz...

Yazın bu sıcağında nefes alamıyorken hayallerimiz çoğalıyordu,
Başımız kendisini ve herkesi alıp Anadolu’nun dağlarına gidiyordu,
Hayallerle yaşarken gerçekler balyoz gibi indi başımıza ansızın,
Musluklardan ’tıısss!’ sesi geliyor, sanki öncelerindeyiz yılların...

Önce televizyon bozuldu, arkasından uydu gitti, sonrasında ise,
Musluklardan ’Tısss!’ sesi tısladı, geldiğimizi sanırken medeniyete,
’Canım sağ olsun!’ diyemiyorum, hayatımızın tanımı değişti artık,
Sağ olmak medeniyetle özdeşleşti, ’Tısss!!!’ sesi bize yabancı artık...

Hayatımı karartan yol yapımı ekibi de akşam paydos demiş olmalı,
Dışarıda çalışma yok, muslukta su, kafamda ise parlayamayan acı,
Onu da dışlıyorum, çünkü kime yönlendireceğim bilgisi de yabancı,
Başbakan olsun isterdim ama onun da kim bilir hangi eğimde hayatı...

Musluktan ’Tıss!’ sesi geliyor içimde karşı konulan itiraz yükseliyor,
Uydu faaliyette olmadığı için ekran da siyah beyaz karıncalanıyor,
Nostalji yaşayacak durumda değilim, hiç olmazsa musluklar coşsun,
Aksi halde söylenecek yoktur, bizim mutluluklarımız böyle oluşsun...