Belki de doğrusu şöyle olmalıydı: ’Akşam, yine akşam...’ ama,
Şimdilik böyle yazılmış oldu, sonraki sözler başka bir bahara,
Söz çoktur bizlerde ama anlamını koruması lazım onların da,
Bugün buradayız hep beraber, yarınımız meçhul, anlayana...

Bu sabah yine yeni bir güne yelken açtık, hepimiz birlikte,
Herkes bulunduğu yerden katkı sağlıyor, sabit olanlar bile,
Kulağımda vınlayan gürültünün de bir görevi olmalı, onunki,
Sessizliğin sesiyle birlikte uyananları mutlu etmektir, belki...

Bu sabah yine gün başladı, güneş doğudan yükselmeye başladı,
Daha ne olduğunu anlamamışken başımın üzerinde sabitlendi,
Herkes kendisine biçilen görevle birlikte sürdürüyor hayatını,
Herkes bir yol tutturmuş ama bilemiyor, nereye doğru gittiğini...

Sabahlar sabah olsun, öğlenler öğlen, akşam saatleri orada kalsın,
Hüzün kokan saatlerimiz sonrasında bize neşe, selamet getirsin,
Sözlerimiz dua olsun, dualarımız kabul bulsun, biz selametteyiz,
Bu gelişin bir de geri dönüşü vardır, onu iyice bilememekteyiz...

Sabahın saatleri öğlene çekti günü, akşam oralarda bekliyor,
Bugünü başka bir gün zannederken eskisi oralardan gülüyor,
Sapla samanın karıştırıldığı bir dünyadan bakıyor bize eskiler,
Onun da yeri burası değil ama burada sonlanıyor söylenecekler...