Bilmem ki nasıl inşiraha erişeceğim
Dinmeyen şaşkınlığımla, hangi vecdin inhisarında inleyeceğim
İhmal ettiklerim aklıma düştükçe, söyle şimdi ben nereye gizleneceğim
Ruhumu teskin etmek için onun lisanını şehretmeyi, nefsime talim ettireceğim


Ey Hak dedim ve fakat habersizdim
Niyetin samimiyetinden, benliğimde yer eden lekelerden bezgindim
Kim ne yapıyorsa, ben de yapmayı arzu ettim, hangi hesaba dikkat etmedim
Ağlarken, umutlarım kanatlanırken ne kadar hafiftim, neden farkını fark etmedim


Sanki nefsimin elinde bir esirdim
Evet, aklım ve fikrim var diye kimi vakit öğünmeyi becerirdim
Etrafımdakilere nazar ederdim, daha güçlü olmak adına nasıl ter dökerdim
Fakat yanıldığımı an eb an gün geçtikçe ve ömür yumağı nihayete gelince inledim


Niçin ben bu kadar habersizdim
Hangi bedelin esaretinde, verilen bir ömür sermayesini tükettim
Ne camiye gittim ve ne de secdenin feyziyle kendimden geçtim, nerdeydim
Sanki kaobolan bir sabi gibiydim, çaresizlik ikliminde zemheriye ah edip yenildim


Ruhum ne kadar kasfetin eşiğinde
Kalbim hangi hevesin bekleyen lahzanın çehresinde ki nöbette
Dökülen kanlar, hakir görülen yaratılanlar, talan edilen masum insanlar nerde
Neden dertleriyle hemhal olmadım, kendi nefsimle bir ömür oyalandım ve kandım


Yarabbi sen bilirsin, sahibimsin
El açtıran, ruhumun yanıklığını duyan sensin, mağfiret edensin
Rahmetinle her vakit bizimlesin, ne kadar nankör olsak ta sen yine affedersin
Kapına geldik, mahcubiyetimizle seslendik, senin kulun olarak kimlere giderdik



Mustafa CİLASUN