0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
955
Okunma

açınca perdeleri
toprak koktu evim..
tüm cephelerde yenilmiş bir asker gibiyim
yargılanacak olan şimdi ben miyim?
o kerpiç, toprak kokulu evim
küfül küfül eserdi akşamleyin...
geç farkına varsam da
engin uçardı bahçemde kuşlarım..
bunu da bilsin zalimler
susmayacağımı bilen sefiller
uzun bir zaman saygı duydum
ama neye yarar batmışken..
ülkemin ordusunu , aydınını
günlerin kuytusuna oturdum seyrettim
yordunuz beni çok yordunuz
çorak bir nehir degildim ben..
/sonuç mu?
geciken kuşlar..birazda buruşmuş kağıtlar/