bugün bir tanıdık geldi yanıma
güller açıyordu yüzünde
gözleri çakmak çakmak
gülüşlerinde memleketim vardı
hıçkırıklarım düğümlendi
diyemedim
ülkeme gidemediğimi
oysa o anlatırken bana ülkemi
nefesinde ülkemin meltemleri vardı
yeniden hayat buldum
soramadım
yeditepeye gidip gitmediğini
boğazın ben kokan maviliğinde
yelkenlere el salladığını
ya da,
eminönünden geçerken
balık ekmek teknelerinden
nefsine dizginler vurabildiğini
diyemedim!
dinledim suskunluğumun bilincinde
biraz daha lafa tuttum
bahane cümleciklerimle
memleketimin kokuları sinsin
bedenimin her noktasına
aksın berraklığında nurları
’ben çakılı kaldım gurbette be gardaş’
diyemedim!
sevdalımın yollarda kalan
bana hasret bakışları
günlerce sürdü arayışları
diyemedim!..
o anlattı memleketimi
ben ağıtlarımı gömdüm yüreğime
özlem bir değil ki
dolup taştım, hissettirmedim
sadece
’gel gardaş seni vatanım diye kucaklıyayım’
gök gürültüsünde
şimşekler peşi sıra çakarken
yağmurlara gözyaşlarım
eşlik etti...

Aahh vatanım, ey sevdalım sizlersiz yaşamak bana ölümdür!..