korkaklarda çekip gitmişti bu dünyadan biliyorum buna rağmen korkuyorum ...
karanlığımdan ışığımdan adaletimden dünyamdan bir korku alıyor beni benden...
ve yalnızlık en çokda ondan korkuyoruz...
çokluğu kaybediyor düsünceleri korkutuyor hayallerime korkuyorum...
kaybetme ihtimallerime sevince nefrete korkmaktan korkuyorum sevgiye.
neden korkuyorum?
yaşamın hissizliği, arsızlığı,sebebi bilmediklerim bahanelermi öylesinemi korkular...
korkular aç korkular vicdansız kaygısız tüketen umarsızca...
Ekmek bu kadar tatsız olmamıştı belkide..
Kaç çocuk her köşebaşındaki çöpe sokmamıştı onuru açlığından bir lokma
karın tokluğuna..
hayatın cümlesi ahlak ne zaman paranın hürmetine girdi utanmadan akça pakça...
kirleniyorum kirletildik..
umutlar iz,insanlık sebeblerimiz emekler kirletiliyor kirleniyorum...
özgürlüğüme kirleniyorum felaketime kirletiliyorum...
korkuyorum korkuyoruz korkutulduk...


berrin korkmaz