Gözleri yola daldı,
Memed’im geliyor sandı,
Uzunca telefon çaldı,
Memed’in anasımı?diyen komutandı.
Memediniz!Üst mertebeye uğurlandı.
Oysa daha düş bahçesindeydi,
Önce bir şey anlamadı,
Memedi ‘Erken teskere’!aldı sandı.
Erken yolculuğun adı ‘Önce Vatan’dı,
Telefondan son kalan sağ olsun vatan.
Kimi ilgilendirsin geç yaşta yatan?
Karnında taşıyan doğurandı,
Ama kahbe arkadan vurandı.
Ahh diyebildi bir kez memedim,
Ben seni ölmeye göndermedim!
Şimdi sevenlere ne diyeyim?
Çok sıcaktı ama ana üşüdü,
Diğer memetleri düşündü.
Bu acının sebebi ‘niçün’dü!
Elinden düşü verdi telefon,
Allah’ım bu yaş için ne de acı son?
Mutluluğa ermiştir elbet bir ‘Mason’.
Daha yirmisiydi yaşam önünde,
Annesini aramıştı belki ölümünün dün’ünde,
Belki yuva kuracaktı doğum gününde,
Belki yavuklusu bile vardı gönlünde.
Ölüm onu on dört ünde arkadan vurdu,
O gencecik kalbi bir anda durdu.
Belki bir ara bulduysa Ana’ya sordu,
Anam sen üzülme kaderim buydu!
Bir yaşam ömrünün ilk baharında,
Uzunca soluklu el diyarında,
O kahbe mermi neden karnında?
Memedim üzülme onur kanında.
14.07.2011