Sarıydı bulduğum naylon
Üç de çıta yalvar yakar aldığım marangozdan
Uçurtması kopmuşlardan aldığım ipler
Ve kuyruğu
Okunmuş gazete kâğıdından

Çocukluğumu ucuna bağlamışım
Yarınlardan habersiz sallanıp durur
Bazen direnir rüzgârlara
Bazen taklalar atar çılgınca
Gökyüzünde olduğunu unutur

Ne açlık bilir ne tokluk
Çocukça bir neşe süzülüşünde
En kıymetli varlığım
Yüreğimi taşırdım uçtukça nazlı nazlı
Yüzüme yerleştirdiğim her gülüşümde

Aşkı tanımadığım, ayrılığı bilmediğim zamandı
Ne ihanetler vardı hayatımda ne gidişler
Koşuşturmaktı sebepsiz her yerde
Sadece bir dünyam vardı
O da uçurtmam kadardı

Gözlerde yıldızları görmemiştim
Gülümsemelerin anlamını bilmezdim
Sevmeye uzaktım sevilmek kadar
Çocuktum
Ne pencerede ne kapıda, yüreğimi beklemezdim

Bedenim büyümüş şimdi
Rüzgârların anlamı değişti artık
Ya bir saç kokusu getirir uzaklardan
Ya tutar yüreğimi uzaklara götürür
Adı ayrılıktır meltemin üstelik her rüzgârlık

Türküler türküydü o zamanlar, şarkılar şarkı
Şimdi gözyaşlarım var her notasında
Gel deyişlerinde tutuşup yanan benim
Ne çabuk geçti zaman
Sarı uçurtmanın ardında gülümseyen ben miydim

Yine yapsam diyorum sarı bir uçurtma
Koşsam ardından unutup dünyayı
Bir yaramaz arı iğnesinden kaçsam uzaklara
Ve ne olurdu tekrar yaşasam
Uyanıkken gördüğüm o rüyayı

Unutsam aynalara bakmayı
Her gün ölüme biraz daha yaklaşmayı
Hayatı sevmekten vazgeçmesem
Ters akıtıp zamanı
Ne olurdu başarsaydım bir ömür çocuk kalmayı

Sadece bir dünyam vardı
Hepsi hepsi uçurtmam kadardı…