İlk çağlardan kalma buzultaş gibisin, yontulmamış;
Sen yaşatmamaya kurulmuşsun...

Umutlarımı kırdın benim, hayallerimi yıktın...
Hayatım paramparça!
Soldu çiçeklerim,
düştü yapraklarım, meyvelerim döküldü...

Gözlerinin içi, cehennemi andırıyor,
galya kuyuları gibi derin düşlerin…

Çık git hayatımdan!
Ay yüzlü masumiyetime kurban olsun bed yüzün!
Ayrılığımız acın olsun!
Kara büyüler yazdım dillerine, ıssız kalsın sözlerin;
sessiz atsın yüreğin, titresin gönül telin!
Bitmesin özlemlerin!
Uçamaz kırık sevdalar kanatların olsun!
Dağıl git bilinmezlere, kaybol!
Gecelerin yıldızsız,
zifiri karanlıkların yolsuz kalsın!
Zamanın dursun kavuşmanıza mani olsun!
Büyüdükçe özlemlerin dağ gibi,
sevdan vadide kalsın!

Kör olsun gözlerin, bakamasın gözlerime;
suskun kalsınlar kirpiklerinin arasında!

Tutma ellerimi, bırak!
Kalem tutan ellerin tutulsun!
Tutamasın ellerimi bir daha!

Ayakların düz basmasın,
diz ağrıların uykulara haram olsun!
Dağlar yokuşun, kırlar taşlığın, dereler afetin olsun!
Kurusun pınarların, tüm mevsimlerin yoz geçsin,
meyve vermesin ağaçların,
yaprakların dökülsün yaz ortasına!

Tenin volkan lavlarında yansın! Acılar teninde kılık olsun!
Saçlarına rüzgar konsun, sesin duyulmasın!
Rüzgarlar sustursun şarkılarını, çalınmasın!