Sabah kalkıp yine güne başladım her zaman olduğu gibi,
Başımı dinlemek isterken gelmeye başladı dışarının sesi,
Düzenli bir gürültü var, ne yapıyorlarsa bitmek bilmiyor,
Kafam da öyle, oradaki teröristler de beni dürtüklüyor...

Dürtüklese ne yazar, ne yapabilirim ben dünyaya karşı,
Gerçi içimdeki anarşist süren bütün düzensizliklere karşı,
Onunla geçinmenin bir yolunu bulmuşum dünyaya gelince,
Şimdi de uyarıları devam ediyor, en ufak bir düzensizlikte...

Sessizliğin sesine hasret kaldım, kalkıp köyüme gideceğim,
Orada beni bekleyenler yok ama yine de bir deneyeceğim,
Kuşlar var kurtlar var, eskilerden kalan gölgeler de vardır,
Ben ve onlar birlikte devam ederiz, hayatta çareler vardır...

Şiir yazdım, yazı yazdım, okudum yazdım, yazdım ve okudum,
Geldiğim noktada öylece kaldım, ben kendimden uzak oldum,
Birileri göstersin kimliğimi, nerede duruyor, aslı nedir, bilinsin?
Yahut bıraksın beni, savrulsun gölgem, bu hikaye burada bitsin...

Düzenli gürültüden sonra düzensizler başladı, o zaten bitmez,
Bendeki hafakanlar da kenara çekildi, sürekli olsa çekilmez,
Şimdi biraz konuşayım kendimle, o da yine sessizce olsun,
Sonra da koyulayım yaşama, o da sadece kendimle olsun...