1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1833
Okunma

Sensizliğimin evladı olan,
Hüznüm...
Yüzleştiriyor beni,
Ruhumla...
Deli miyim divane mi?
Sonra fark ediyorum
Ne deliyim ne de divane...
Sensizliği kusup,
Sensizlikle kanayan,
Senli cümlelerin,
Renksiz Kelimeler’indeyim..
Dilim tutuluyor...
Usulca bağırıyorum...
Avazım çıktığı kadar,
Haykırıyorum, ruhumun derinlerine..
S’ebep oluyor sesim susuşuma…! ! !
Şimdi gözlerin; ne zaman değse başka gözlere, ben burda kör oluyorum..
Ne zaman; hissetsen başka bir soluk, ben burda nefessiz kalıyorum..
Ve ne zaman; dokunsan bir üçüncü tekile;
Benim parmaklarım acıyor…
YAPAMIYORUM...BİTİYORUM...ÖLÜYORUM...! ! !
Yasin Yeşiltepe
5.0
100% (1)