Elimin buzulu çözülmelere durmadı hiç
Ve ışığı kıramayan merceği var artık gözlerimin
Dirhem dirhem kabullenmelere alışırken
Kalan,
Bölenin hükmü kadarsa bile
Hep bir azalan varsa bile
O da bizdendir demenin yakanı ise acı
Belki duyduğun bildiğin kadarı değil ise de zorum
Yerini tutanı kadarı ile harmanım
Acım , bildiğinden değil belki
Utanmıyorum dilimden
Acım kendi kadar,
Acım
Aslı gibidir.

Hikayesi uzun olur kopanların
Ardında kalan dolamına zincirlemedir kayıpları
Ve de ayıplarının kusurdan sayılma ehliyetleri yoktur
Berisi, artık en gerisi yakınlığı tutar mesafelerinin
Ölüsü dirisi pul etmez bir geçidin
Geçip gidenleridir için
Ölüm, yok denecek kadar ölüm
Utanmıyorum ölümden
Acım kendi kadar,
Acım
Aslı gibidir.

Serildiğin bu düzlük içindeki közlüğü hırpalar
Bir beyin düzlükte hesabı kendine sorar
Delirmişliğimle belirmişim durduğum yerde
Ve pusu atımı düzlüklerim var artık önümde
Eleğin deliğine sığacak bir hacim ,
Sarılı üstümde
Kalım tut ki dirime sayılacak kadar kalım
Utanmıyorum Dirime de utanmıyorum
Benim acım kendi kadar,
Acım
Aslı gibidir.