Bu sefer de miniklerim oldu ve şimdi büyüyorlar,
Önce dört taneydi şimdi sayıyorum beş oluyorlar,
Biri çelimsizmiş, yerinden kalkamıyormuş ama,
O da iyileşti, gerçi bir gözü açılamıyor hala...

Önce her biri parmak kadardı, gözleri kapalıydı,
Dokunmayalım diye anneleri merdiven altına taşıdı,
Şimdi seçildiler, mama da yiyorlar su da içiyorlar,
Uyumadıkları zaman da birbirleriyle oynuyorlar...

Miniklerim hala minik, sokağa çıkmaya korkuyorlar,
Ben de istemiyorum, orada tehlikede bulunuyorlar,
Biraz daha büyüyünce çıkacaklar, merak edecekler,
Sonra da hepsi teker teker gidecek, kaybolacaklar...

Miniklerim hayatı öğrenmek için mücadele ediyor,
Hepsi de birbirine oyun yapıp kendince öğretiyor,
Anneleri gelince emmek için harekete geçilmiyor,
Onun mamasını yemekten bebekleri de hoşlanıyor...