Yağmur gibi boşalıyor,
Şimdi gözyaşlarım,
Rahmet deryası oldu,
Bedenim.
Gözümün önünde bir rahmet bulutu,
Tahammül edebilirsen,
Buyur, seyret,
Gözlerimden akan gözyaşını selini.
Merhamet şebekesi döşensin,
Bedenler nasiplensin.
Ben hasta bir bedenim,
Tansiyonum yükselmiş,
Kan şekerim düşmüş,
Gecenin bir yarısında,
Yanıyorum yatağın ortasında,
Şekerim yükselmiş.
Doktorun yalancısıyım,
Kıyamete kadar arkadaşım,
Yârim, yarenim bu şeker.
Uyuyamıyorum sabaha dek,
Ateşler içerisindeyim.
Bağırsaklarım düğümlenmiş,
Bende biliyorum, hekimde.
Bedenimde biliyor,
Topraktan geldiğini,
Hani nerde ise,
Şimdiden konuşacak nefsimle,
bedenimle,
Yanıyorum diyorum.
Bir tek varlık tınlamıyor.
Ölüyorum işte,
Sen oku beni kızım,
Beni bu siyah kapçıklı kitap dan oku,
Baba yalandan üşüyorum deme,
Yirmi beşyıldır, ölüyorum diyorsun,
Ölmüyorsun.
Herkes ölümümü bekliyor.
Ne demek şimdi evlatlarım,
Yalandan üşüdüğünü söyleme demek.
İnsan hiç yalandan üşürmü?
Mesela sen kaç defa yalandan üşüdün*
Geceni,n bir karanlığında ,
Baba ,
Diye koşarak gelip ,
Sarılıp ,
Sabahladığın
Zamanlar yalandan mı yaptın o marazlı durumları.
Kızım,
Ben bu emaneti taşıyamıyorum artık,
Tüm azalarım Lâl olmuş,

Uyuşmuşum,
Sıkıştıran bir kuvvet var,
Çuvala basılıyorum sanki
Ruhumda da ıstırap seyreyler,
Bu acılar kim bilir nereye kadar?
Kimi, aradım ise, bulamadım,
Kimsecikler yok.
Kal kendinden kendine.





Mustafa Mesut DURMUŞ