Bugün de sabah oldu yine, tıpkı dün olduğu gibi,
Zaman mı hızlandı acep yoksa dünya mı değişti?
Dünde sanıp dururken kendimi bugünde buldum,
Hayat durağan sanırken akan su içinde buldum...

Sordum kendime: ’Yeni bir gündür bu yoksa yoh?’,
Cevap verdim sonra: ’Aklım başımdadır yoksa yoh?’
Bıraksam sorular uzayıp gidecekti, ta arşa kadar,
Ben de duraksadım, sustum o anda, yarına kadar...

Neyse ki çaydanlık kaynıyor, durmadan içiyorum,
Kafam yerinde olmasa da kendimi iyi hissediyorum,
Biraz duracağım, sonra yine duracağım, sonrasında,
Kalkıp mutfağa gideceğim, bardak durmaz burada...

Bu sabah da mağdurum, her sabah bu vakitteki gibi,
Başımı alıp gitsem aklım almaz, menzilim nerede ki?
Menzil orada yahut burada, o durağanlıkta değildir,
Ben de öyleyim, menzilin neresi olduğu belli değildir...

Şu an gideceğim yer belli, duvar ötesindeki mutfaktır,
Boş bardakla bakışmak ben gibisine yakışmamaktadır,
Doldurup da geleyim, sonrasında devam eder kuruntu,
Ben bana geleyim, yoksa bitmeyecek bendeki kuruntu...