1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
907
Okunma
Sene bindokuzyüzkırkbeşler,
Yalnızlığın keyif sürdüğü saatler.
Bir çocuk kulübeden çıktı,
Sevgisiz garip bir çocuk.
Sakin bir sokağa baktı,
Hiç kimse yok, bomboş.
Yürüdü kendi halinde,
Aldı başını yürüdü.
Ardın da bir gölgesi,
Önünde bir gölgesi.
Takip ediyor onu,
Sevgi yolunu arıyor.
Bitirdikten sonra yolu,
Gölgesine bile küsüyor.
Sevgi var, bu dünya da, dostluk var,
Varsa da yalandır, inanmam! Hani nerede ?
Cevap Yaz