Bu akşam bir dua var, yakınlarımdan biri daha gitti,
O yerinde duruyor, bizlerin buradaki işleri bitmedi,
Şimdilik dua okuyacağız, yarına da Allah Kerim’dir,
Yarından sonrasındaki günler de bilinmezlerdedir…

Akşamki duada yine çok sıkılacağımı da biliyorum,
Törensel olunca hepsi aynı, bundan kurtulamıyorum,
Yakarışım gönlümdedir, orada elçi bulunmamaktadır,
İnancım bende saklı, gerçi tesettürü saklayamıyorum…

Bu akşam bir araya gelip hatır sormakla başlayacağız,
Birbirimizi gözden geçirip durumumuzu anlayacağız,
Sonrasında kuran okunacak bir ağızdan ‘Amin’ diyeceğiz,
O anda cuş-u huruşa gelip kalben de belki dua edeceğiz…

Bu akşam duaya gideceğiz ama biliyorum ki sıkılacağım,
Dua da olsa törensel olanı sevmem, ben sonra yapacağım,
Birlikte ibadet etmenin tadını sadece Kabe’de hissetmiştim,
Tekrar oraya gitmek için o günden beri dualar etmiştim…

Dua etmeyi severim ama o konuda kıskanç biri oldum,
Dualarım bende saklıdır, şimdiye kadar yalnız okudum,
Bundan sonra da değişen olmayacak bende, sürecektir,
Bu akıl bu baştayken tüm faaliyetlerim yalnız sürecektir…