ilk yalanımı ne zaman söyledim, bilmiyorum
neden ve kime?
doğruları bu kadar severken
hiç saklanmazken
herşeyimi bilen bir kişi hep vardı
gizlediklerimi sandığım şeyler sızıverirdi gözlerimden
duyulurdu söylenmemiş sözlerim
bir mendilden ya da eleverirdi beni dalgın yürüyüşlerim
eleverirdi beni kırık gülümsemelerim
bazı gerçeklerin üstünü örterdim
bazı gerçekler sır olurdu
bazılarını yazıp saklardım bir yerlere
bazılarını gömerdim kalbime
sonrasında yalanlar başladı
üzülmesin diye annem, sevgilim ve vesaire insanlar
sevabına yalanlar, küslükleri önleyen
kavgalar olmasın, kalpler kırılmasın, kimse ağlamasın diye
mutluluk için yalanlar
çocuksu, masum ve iyi niyetli yalanlar
birbirimizi çok kandırdık
yıllarla çoğala çoğala

şimdi yalanlarımla baş başa kaldım
gerçek olduğumu ispatlamaya çalışıyorum kendime
özürüm kabul görmüyor zamandan
her yalan yüzüme haykırıyor aynadan
şahitler arıyorum, kimse yok
annem, sevgilim ve vesaire insanlar gitmiş
utancım bana kalıyor
şimdi ne kadar yalancı olduğumu kabullenmeliyim
şimdi bütün yalanlarımı itiraf etmeliyim
yokluğunuzu gerçek kılmamak için beni yalancı yaptınız
şimdi ne kadar yalanım
beni gerçeğimle yalnız bıraktınız

ben ilk yalanımı ne zaman söyledim, bilmiyorum
neden ve kime?