4
Yorum
3
Beğeni
4,7
Puan
1293
Okunma
kendimden geçtiğim vakitler
bilincim amansız bir illet gibi
boğazım çıtır çıtır
dilimin ucunda ki damlaya hasret
gözlerimi kapatıyorum
ve
bir ölünün nefesi
bedenim soğuk
pencereden sızan ışık
korkumun şiddetine ayarlı
yine
aynı hayale uyanıyorum
beynim ile hücrelerimin arasında kopukluk
cız diyen bir sesin dumanından haber alıyorum
yabancısı olduğum yine ben
farklı bir melodinin sözlerini yazıyorum
usulca kaçırıyorum
beynimdeki son sinyalleri de
hani utanmasam inkar ederim
yediğim son akşam yemeğini de
yorgunluk bulaşıyor
damarlarımdan ayaklarıma
ve
bu yüzden dönemiyorum
aklımdaki son şeritleri de
5.0
83% (5)
3.0
17% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz