BİRTANEM
“Hoşça kal” demiyorum sana!..
Yeminim var birtanem..
En güzel çocukluğumuzu yaşadık
En güzel şımarıklığı..
De ki” Oyun bitti”..
De ki analarımızın çığlıklarının ürküntüsünden..
De ki “kaçar adım”
De ki “herkes evine gitti.”

Bende kalan.. Tek tenin..
Bakışların, hasretin, özlemin..
Kokun bende kaldı birtanem..
Ellerin, ellerim, bakışların, bakışım, öpüşlerin, öpüşüm..
Nefesimi tutuyorum birtanem..
Nefesimde kaldı nefesin..
Biliyormusun birtanem?
Bende kaldı herşeyin…

“Hoşçakal” demiyorum sana be kadın..
Hoşça kal demiyorum..
Hıçkırıklara boğulduk sayısız kez ikimizde.. biliyorum..
Olmayan sabahlar, kapanmayan kipriklerimizdi dualarımızın şahidi..
Ertelenen bu günü yaşamamak adına..
Oysa ömrümüz ikinci bahardı ve bu baharı seninle..
Seninle yaşamak vardı..

Bugün 2 Temmuz.. Yanıyorum..
Çaresizliğin cenderesindeyim..
Boğuluyorum..
Alevin çemberindeyim..Ateşteyim..
Eriyorum…

Eriyorum.. ve..bitip tükeniyorum..
“Hoşça kal” demiyorum sana
Söz verdiğimiz yerdeyim..
Bekliyorum…
Özlem ve hasretindeyim..
Gülüm…
“GÜLYÜZLÜM”..:((
Soluksuz öpüyorum..
Hasan ERKILIÇ
(Umutlu) Ankara, Cumartesi 02.37