İki gözü kördür kulağı sağır.
Eş olmaz ona her ateşten bağır.
Sevda sevgi taşır kendinden ağır.
Ne akli ne deli denendir aşık.

Gün ne ay ne yıl ne mevsim ne bilmez.
Göktemi yerdemi kendini bilmez.
İyimi kötümü halini bilmez.
Ne akli ne deli denendir aşık.

Kah dağ delen ferhat denilen olur.
Kah çöl gezen mecnun denilen olur.
Kah kül olan kerem denilen olur.
Ne akli ne deli denendir aşık.

Gönlü bir gül gibi açıp ta solar.
Her an bağrına aşk ekerde yolar.
Tarifsiz hislerle boşalır dolar.
Ne akli ne deli denendir aşık.

Sevgilisiz hiçbir uykusu yoktur.
Kalbinde sevdası mecnundan çoktur.
Zehir koksa aşkı ona mis koktur.
Ne akli ne deli denendir aşık.

Aşkı diken olsa onu görür gül.
Bazen bir kor olur bazende bir kül.
Dal, dal gezer olup sanki bir bülbül.
Ne deli ne akli denendir aşık.

Herşeyini aşkı uğrunda verir.
Aşkından uzak kalp kasları erir.
Gönlüne yarini hep toplar serir.
Ne akli ne deli denendir aşık.

Sevdiğine olur kul ile köle.
Aşkı için gider severek öle.
Göl görünür aşkı benzese çöle.
Ne akli ne deli denendir aşık.

Sedat hünkar.