Kavga eden çocukları gördüm, onları ayırdım. Biraz sonra yine birlikte oynadıklarını gördüm. İşte onlar, kin denen illetten uzaktılar.
Uyanık olduğu sürece hep bir şeylerle meşgul olduklarını gördüm. İşte onlar, tembellikten uzaktılar, çalışkandılar…
Yürümekten daha ziyade koştuklarını gördüm. İşte onlar hedefe varmanın destanı gibiydiler.
Anlatılanı büyük bir merakla dinlediklerini gördüm. Bir bakışı, bir gülüşü, iki çift tatlı sözü çok iyi tahlil ettiklerini gördüm. Sevgiden anladıklarını ve insanın boynuna sarıldıklarını gördüm. İşte onlar kelimenin tam anlamıyla vefalıydılar…
Biz büyüklerin çocuklardan öğreneceğimiz çok şeyler var. İnsanlar büyüdükçe görüntüsü güzelleşiyor ama iç dünyası maalesef tam tersine… Anlat anlat bitmez o çocukluk döneminin masumiyeti, güzellikleri…
Şiirinizi en kalbi duygularla kutluyorum. O kadar çok şey anlatıyor ki; şiiri süsleyen resme de bayıldım doğrusu. Gönül dolusu selam ve sevgilerimle…