Yine bir sabahın karşılayıcısıyım
Dişlerim kenetli birbirine
Kör talihimin gözleri kör olsun
Böyle mi başlamalıydım
Yürek ağrılarımla yeni güne

Bahar demeliydim, çiçek demeliydim
Kuşlar en güzel şarkılarını söylemeliydi
Es ey sabah rüzgârı, dağıt kara bulutları beynimden
Depremler olur de zaman zaman yüreğinde
Gülümseyeyim
Mümkün mü bir şeylerin azalması ki sevgimden

Günaydın demeliydim içimin aydınlığınca
Sevgisinden emin, günaydınını duymalıydım
Gözlerine gündüz yıldızlarını koyup
Seni hep sevdiğimi söylemeli
Gülümsemelerine hapsolmalıydım

Aynı kafesteki muhabbet kuşlarını bile çok kıskandırırdık bir zamanlar
Yazdıkça okur, okudukça yazardık
Zaman gezginleri gibiydik anların arasında
Eserdik, tozardık
Çalardık

Saçlarının kokusunu kıskanırdı ıtır çiçekleri
Yüreğimde taşırken her zerresini
Sağır ve dilsizi oynayamıyorum bir türlü
Baktığım aynalardaki gibiyim
Bilirsin bir tanem
Gülümseyişini de sen kadar seven biriyim

Koğuşlarını sevmiyorum kendimi hapsettiğim hasretin
Ben seni hep ilk günkü gibi sevdim, severim
Vazgeçilemezlerinden değilim biliyorum
Sana sözüm var bir kez verilmiş
İstemezsen git de, alıp hatıralarımı dönmemek üzere giderim

Kendi mezarıma gömerim kendimi
Karanlıklarımı boyarım gönül yalnızlığımla nakış nakış
Toplarım ayrılığımı kurumuş çorak dudaklarımdan
Ortasına kendimi koyar
Sensizliğinle yakarım inan, yakarım

Bir bilebilsen bekletilmenin kahrını
Acırsın halime
Kendini diri diri yemek bu başka değil
Sözcüklerimle demet demet menekşeler sunmak isterken
En tatlı hayalime