yorulmuş beynim
karbüratör sanki tıkanmış
otur, otur, otur
oku, oku, oku
yaz, yaz, yaz;
külçe gibi yığılıp
uzandım divana...



ağrıdan tutulmuş belim
ev sakin, sessiz
odanın içinde huzur
lâkin bende huzur yok
aklım hınzır ile munzur...



raflarda kitaplar
okunmayı bekliyor çoğu
tozlanıyor
geç kalıyorum
engelliyor hayat beni
alamıyorum bir türlü
kurtaramıyorum
hınzırların elinden
ne kendimi ne memleketi...



hızır gelip kurtaracak değil ya
işlerim var
görev saydım kendime
yazmayı çizmeyi...



hızla dönüyor yelkovan
akrep de
az önceki yerinde değil
duvardaki resim
çakmak çakmak bakıyor
çakıyor gözlerimin içine
-’Saat kaç?’ diyor

bir anda Kocatepe yüreğim;
-’Ordular!’
akıp gidiyor yıllar
dönülmüyor geriye
atam izinde yürünen yollar...



yatsam da kalksam da
’Önce vatan!’
artık huzur yok
muzur dersen
içten dıştan
yeterince çok?!

...

kaç dakka oldu,
çok uzandım...

...

sağol kâğıt
sağol kalem
sağol silgi...




Şaban AKTAŞ
17.06.2011-13.43



Resim:Düşünen Adam heykeli/ BAKIRKÖY