oturmuşum bir banka sersefil
yağmur çiseliyor üzerime.

bir elimde şarabım
bir elimin sararmış iki parmağında
ucu yanık sigaram
ve yanımda düşlediğim gözlerin
kendine aşktan yurt arayan gözlerin...

gözlerindi
hep aşksızlıktan kanayan
kanadığı vakit
yüreğimi dağlayan.

bil(e)mezsin
özlediğim yosun kokusunu getiren
yıllarımı alıp giden
gözlerini sevdim ben.

kelimelerim de
yıllarım gibi tükendi
onlar tükendikçe
elimdeki mey misali yıllandı derdim.

sarhoş olmuşum bir kere
öylesine ruhuma bakan
bir çift göze...

şimdi yazacak kelime bulamam bu aşka!
sebebi sen!
tek derdim sen!

mıh çakılmasın usul usul sineme
acımasın sevdam/ aramasın gözlerin başka sevda.
çökmesin avurtlarım.
bakamam gayrı aynalara
bakamam şehla gözlerine!
kim inanır yoksa
henüz yirmi dokuzumda olduğuma?

sebebi sen...

bakma öyle/ sanki hayal değil gerçekmişcesine
param pulum yok benim
gözlerin değil miydi
ümitsiz bir aşka/ sefalete düşüren?
düşürdüğü vakit
bozdurup bozdurup harcayan!


ve neden sonra yine gözlerin
bendeki aşkı gör(e)meyen gözlerin
aşktan yurt arayan
düşlediğim gözlerin,
üşüyen sensiz yalnızlığımı
çökmüş avurtlarımı hatırlattı bana
ıslanmış bankın
içime sinmiş soğukluğunda...