Aşk tezgâhında dokunur
Sevdamıza biçilen mintan
Yürek harıdır her ilmeği
Giysekte yakar giymesekte

Yine…

Tanımadığım duygular ile hasbıhalim
Çatlamış sol yanımın ar damarı
Ne giren belli, ne çıkan…
Hüzünlere karılmış duygularım
Düşerken düşlerinin peşine
Bir yetim çocuk gibi mahzunum
Kim elini uzatsa kanarım
Bir kemik yığınına hizmetkâr yüreğimle
seninim

Gel…

Kanım donmuş uzat ellerini,
Buzul çağına ait hücrelerim çözülsün
Güneşim ol.
Gülüşlerin katık olsun suskunluğuma
Açlığın sefa sürdüğü sinemde,
Aşka dair ne varsa senindir
Senindir ilkler ve sonlar

Biliyorum ki…

Bu aşkın sonu da gözyaşı
Kendimi teselli ediyorum,
Bin defa öptüğüm resminle
Hala titriyor sesim adını anınca
Ne kadar büyütmüşüm seni,
Söz geçiremediğim yüreğimde
Meğer
Ölümmüş seni sevmek
Ölümüne sevmekmiş
Aşkının ödülü…


Hasan Yıldız/kulhasan