Anlam veremiyorum bazen hayatın karma karışık gidişhatına. Avuçlarımdan kayıp giden zamana. Düşündükçe bu duyguların içinde kayboluyorum. Öyle hızla yaklaşıyorki sonun başlangıcı...

Geriye dönüp baktıgımda sadece anı yaşadıgımın farkına varıyorum. Dünya son turlarını atarken bense durup gözlüyorum fırtına öncesi sessizligi...

Öte alemde bizleri bekleyenler hızla çogalırken, geçici kiracısı oldugum bu hayat artık bana bir lezzet vermemeye başladı. Ben bende kendimi bilmezken dur durak demeyip koştun DÜNYA peşinden.

Bu böyle sürüp gitti ta ki gerçek yüzüme bir tokat gibi çarpıncaya kadar...İşte o zaman anladım ben bu hayatın kısa süreligine gelen bir misafiriydim.

Vaktaki umursamıyorum. bütün debdebesiyle üstüme gelmeye başladı, dünya denilen maskeli güzel. Şimdi tek gayesi karşı konulmaz sandıgı cazibesiyle beni kendine çekmek. Ama HEYHAT filmin sonu geldi. Daha fazla uzatmaya gerek yok. Sadece bu kaçınılmaz gerçegi dile getirmek istedim. Sanıldıgı gibi dünya hayatı kalıcı ve baki degil sadece aldatıcı bir zevkten ibaretdir. Tıpkı bizden öncekilerin bu gerçegi yaşayıp gittikleri gibi. Saygılarımla...