2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
942
Okunma
Yine bir ilk bahar akşamı
yine ben yanlızim ve yine
yanlızlığ ın resmini çiziyorum
bir de pencere deki fanus u izliyorum
izledikçe hayran kalıyorum hayran
kaldıkça üzülüyor ve ağlamaya başlıyorum
aman allahım bu da ne böyle
ışığı gören kelebekler ışığa geliyor
fanus un etrafında toplanıyor
toplandık ça çoğalıyor
çoğaldıkça fanusa dokunup yanıyor
ne vazgeçmeyi biliyorlar nede korkuyorlar
fanusa dokunan kelebek ler ölüyorlar
öldük çe ateşe sarılıyorlar
ateşe sarıldık ça yanıyorlar
yandıkça ölüyorlar sayıları yüzleri
binleri buluyor ölenler çoğalıyor
sabaha kadar böyle devam etti
meğer se kelebekler ışığa ölümüne
sevdalıymış sevda bir ateş olsa da o
sevdaya sarılmak lazım daha
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz