Kıymetli Şair,

Şiirinize dair bazı küçük eleştirel/öneriler:
Daha önce de birkaç kez yazmıştım. Şiirde aynı sözcükleri yinelemekten kaçınmalı şair. Olabildiğince bir kez kullanmaya çalışmalı. İşlevsel tekrarlar dışında. Tıpkı "orada"lı dizeler gibi.
Ama,
gözler:2 kez
gün : 3
yürek:2
aşk :2
Bu tekrarlar şiiri zayıflatır.

"Yenecek (sıcak ekmeğin) kokusu oradaydı" Oldukça iyi bir dize. Belki "yenecek" demeye de gerek yok.

Ekmek'li bu dizenin ardından,
"sıcak bir ekmeği ikiye bölmek kadar kutsaldı
seninle uyanmak yeni güne"

tekrar (sıcak ekmekli) dizelere gerek var mı? Bence, girişteki yeterli. Sonra, bölümü
"günün ilk ışıklarıyla temizlerdi
gözlerindeki sis çapaklarını"

dizeleriyle bitirirse şair, hem (ekmek) hem de (gün) tekrarından kurtulur(du). Peşinden
/Günün aydın olsun sevgilim/
*
"Mücerret zamanlar yaşadım /çarparak"

"Türkçem benim, ses bayrağım" diyordu ya Dağlarca; daha önce de değinmiştim bu konuya. Arkadaşlardaki bu Osmanlıca merakı niye? "Mücerret" ne demek? Sokaktaki insan kullanıyor mu bu sözcüğü? Benim lise 2'ye giden ve kendince iyi şiirler (de) yazan oğlum, biliyor mu anlamını?
'Soyut zamanlar" desek ne olur?
Şair, şuna kafa yormalı öncelikle: Bir dizeyi oluştururken, seçtiğim sözcüğün Osmanlıca olması mı, o şiirde fark yaratıyor yoksa imge/buluş zenginliği mi... Elbette ikincisi. Hani, Mevlana'nın dediği gibi:".......Yeni şeyler söylemek lazım."
Burada 'mücerret' de desek, 'soyut' da desek, aynı. İlk kez söylenmiş bir söylem değil. Çok Taze değil.
Dil konusunda duyarlı olmalı şair.
*
"terk-î diyarıma engel kalp ağrılarım oradaydı"

/terk-i diyar/
Bu türden Osmanlıca tamlamaları da hiç anlayamıyorum. Bir özgünlük, yenilik de yok ama hemen önceki
"ayağıma hep eski bir hatıra takıldı" dizesi güzel ve yeterli. O nedenle bu "terk-i diyar"lı dize çıkmalı bence.

Edebiyatımızın yetiştirdiği en büyük şairlerden ikisi: Behçet Necatigil ve Cahit Külebi. Aynı zamanda çok iyi edebiyat öğretmeni idiler. Osmanlıca'yı da bizden iyi biliyorlardı. Şiirlerinde var mı böyle bir dil?
Yamalı bir Türkçe'den kaçınmalı şair.
*
gözleri yeni mezun tıbbiyeli gibi
yakışıklı / gibi ışıl ışıl / gibi hayat / gibi umut / gibi lümpen / gibi
*
"ve" bağlacını kulllanırken, "bir", "gibi" leri kullanırken de tasarruflu olmalı şair.
İlginç bir kurgu ama ikinci dizenin sonundaki (gibi lümpen)den sonraki "gibi" fazla sanki
*

"yüreğin bir (an) bile kekelemeden gel"

Bu dizedeki (an)ı "eksiltmek" adına, farklı bir kurgu olmalı. Çünkü alt dizede hem (lahza) var hem (an)...
O nedenle belki "yüreğin hiç kekelemeden gel" gibi bir kurgu ya da benzeri. (An'sız.)
*
"aşk, yaratan da bir lahza andır
rahman kendine mahlas"

Şiirin en güçlü yeri, belki de burası ama ben, "aşk, yaratan da bir lahza andır" cümlesini (dizesini) tam olarak algılayamadım.
Belki benim cahilliğim.

Lahza'nın anlamı sözlükte şöyle: Zamanın bölünemeyecek kadar kısa, göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir parçası, an.
Yani Lahza ile An, aynı şey. Benim bilmediğim farklı bir anlamı daha mı var lahza'nın da birlikte kullanılmış? (Peş peşe)
("Günlerden beri bir lahza yalnız kalmadım." R.Nuri Güntekin)

Sonra "yaratan", 'yaradan' (Tanrı) anlamında mı kullanılmış burada? Yani
"Aşk, yaradanda bir andır" anlamına mı?

Eğer öyleyse, (yaratan da) değil de, bitişik yazılarak (yaratanda) şeklinde olmalı.
Ben, algılayamadım burasını. Bilgi vermeniz dileğiyle.
*
Ayrıca, bu iki dize, şiirin finali olarak, yukardan ayrı (boşluk bırakıp) yazılsa, daha çarpıcı olurdu, bence.
*
’Sen ne zaman bu kadar ıradın benden..?’

Bu dize, üstteki iki dizeden sonra zayıf kalmış gibi. Olmasa da olur.
'Sen, ne zaman benden bu kadar uzaklaştın..' yeni bir şey değil.
*
Sevgili Şair,
Yazdıklarım, Şiir'in öznelliğinde elbette "bence"dir.
Şairine, okurlara ya da meraklısına,farklı bir pencere açma çabası, eleştirel okumaya kışkırtma umududur.

Çünkü 80'li yıllardan bize işaretfişeği gibi bir sözü kalmıştır Veysel Öngören'in:

"Her şair, şiiri eleştirerek şair olur..."

*

Şiirin Kardeşliğiyle,
Dostlukla,