İnsana bir sebep gerek yaşamak için bir hedef
Sevmek için bir çift göz
Alıp götürme sebebimi
Nefeslerimi sebepsiz bırakma
Ben Mecnun değilim ıssız çöllere düşemem
Çok üşüdüm zamanında
Artık üşüyemem, inan üşüyemem

Bildiğim bir şey var
Sen olmazsan gözlerimle gülümseyemem
Gölgelere bakmak istemiyorum ışığın her halinde
Penceremde hep sen ol
Yoksa ben kendimi bile göremem

Meltem ol es ruhuma gülücüklerinle
Kuş tüyü gibi hafiflesin bedenim
Ben sana hep bir tanemsin diyeyim
Karşılığında sen hep ol
Öksüz kalmasın mısralarım, şiirlerim

Bahar diyeyim, gül diyeyim, menekşe diyeyim
En keyifli renklere bürüneyim
Dostluğum baki kalacak nasılsa
En karanlık gecelerde bile izin ver
Gülümsemelerince sevineyim
Varsın, yüreğinin güzelliğince varsın
Bir ipin iki ucundayız
İster talih de, ister kader de
Aldırma dağların yolların çektiği setlere
Rengârenk kelebek misali avuçlarımızdayız

Sevmek gerek, okşamak gerek incitmeden
Açmadan ellerimizi öpmek gerek
Resimler yapmak gökyüzüne
Şarkılar söylemek
Türküler söylemek gerek gülümseyerek

Üzerine hasret işlenmiş şiirler gibi kokmalı hayat
Vuslat gibi buram buram tütmeli yeryüzü
Biliyor musun her yanlışın sebebi yanlış olmaz
Buna rağmen gitmeli
Gitmeli kederin kirli her yüzü

Ne ok yaralar yüreğimi, ne mızrak, ne tüfek
Sevip sevmemen değil inan, yaralarsa bir tek yalan yaralar
Yıllarca sevgimi taşıdım beynimde, ruhumda, damarlarımda
Mısralarım sensin, şiirlerim sen
Söyleme sakın, bırak yarınlara taşınsın hatıralar

Ateş böcekleri dans etsin sabahlara kadar
Hayallerimizle mutlu olalım hiç değilse, yeter
Binlerce kez boyun büktürse de ufkun uzaklığı
Çok sıcak bir sevgi var içimde, sakın korkma üşümekten
Bu sevgi ikimize de yeter
İkimize de yeter
Hayat dediğin nedir ki
“Tut ki şiir gibi, biraz düş, biraz hayal çokça Polyanna klasiği…”