İnanmadım baba,
Sen artık mahkeme kararınca annende kalacaksın diyen hakim amcalara.
"Hayır." dedim, "Hayır, benim annemle babam ayrı düşmediler ki."
Sana baktım baba, gözlerim doldu birden. Sonra anneme..
Diyemedi bir şey.
Ağzından "Bit-ti kızım." heceleri döküldü bir anda.
Kabullenmek istemedim. Kabul edemedim.
Bir anda bitiverdi her şey. Dayanamadım.
Bu kadar ciddi olduğunu kavrayamadım.
Bize hiç dönüp bakmadın ya sen,
Benim de bir çocuklarım var deyip aramadın ya,
Sormadın ya ne yerler, ne içerler, annelerinin yanında nasıllardır diye.
Çok kızdım ben sana baba, çok kızdım.

Yüzünü göresim, sesini duyasım gelmedi.
Nefret ettim, kin besledim.
Benim babam yok dedim.
Acıydı...
Buram buram acı kokuyordu içim.
Çaresizdim..
Başımı omzuna yaslayıp ağlayabileceğim bir babam yoktu.
Para istediğimde "Kızım, bu ay sıkkınız." diyenim olmadı.

Kan ağladı yüreğim.
Yetemedi bazen annem.
O da dayanamadı.
Nedense benim arayabileceğim hiç aklıma gelmemişti.
İdrak edemedim.
Acıdım.
Kendime,
Halime,
Anneme,
Sana,
Kardeşime..

İçimde halen buruk bir acı var babam.
Buram buram, burcu burcu sen kokan..
Acıdım..
Kendime..
Halime..