Keşke,
Mis kokulu, minnacık bir bebek gibi olsaydık da,
Tek isteğimiz ``Anne sütü`` olsaydı.
Serin bir sabaha, sıcacık bir yatak da,
Annemizin kolları arasın da uyansaydık.
O temiz nefesini hissedebilseydik.

Anne sütüne aşık bir çocuk gibi düşünseydik.
İş, okul vs vs.
Bunlar nedir bilmeseydik.
Beyaz bir sıvının bize verdiği yaşama hırsını,
Bugünlere yansıtabilseydik.

Hiç bir sıkıntımız olmasaydı,
Annemizden başkasını tanımasaydık. ?
Hiç bir şey öğrenmeseydik,
Hep cahil olsaydık.
``Cahil olduğumuz için mutlu kalsaydık...``

Bebekler gibi bağırıp çağırıp,
Sorun ve sorunlar yaratsaydık.
Sorunlarımıza ilgilenenleri izleseydik.
Bir daha sorun çıkarıp, bir daha izleseydik.
Yaramazlıklarımızın silsilesine seyirci kalsaydık.

Kapalı gözlerimizi hiç açmayıp,
Yaşamın kirli yüzünü görmeseydik.
Anne sütünden başka,
Bir tadın tadına varmasaydık.

Bugün kafam çok karışık. Ne yapacağımı bilmiyorum,
Gibisinden kendimize yönelttiğimiz,
Sorular yerine,
Evdekiler konuşurken,
Bir bebek gibi sadece dinlemeli,
Acaba ne diyor bunlar ?
Sorusundan başka sorunumuz olmasaydı.

Keşke,
Koşuşturan insanlar arasın da,
Aniden kaybolsaydık.
Gökyüzüne çıksaydık.
Bulutların üstünden aşağılara baksaydık.
Gaip`ten küçük bebekleri izleseydik.
Hep bebek kalsaydık.

Ya da
Açmasaydık gözlerimizi.
Hiç doğmasaydık.
Kimse olmasaydı.

Ne olurdu ki ?