DİLİ GÜZEL SİVASIN

İlkbahar ayında yaprağın açar.
Ağaçlarda dalı güzel sivasın.
Çiçekler etrafa kokular saçar.
Bağlarında gülü güzel sivasın.

Soğuktur suları temiz havası.
İnsanı mert yiğitler yuvası.
Gardaşlara çıkıp seyret sivası.
Vaziyeti halı güzel sivasın.

Karadır kaşları selvi boyları.
Atasından gelir güzel huyları.
İstasyonda gezer ağa beyleri.
Cadde sokak yolu güzel sivasın.

İlmek ilmek tezgâhlara gerilir.
Türlü türlü desen şekil verilir.
Villa saray köşklerine serilir.
Halı kilim çulu güzel sivasın.

Yıllarca söylenir ruhsati sözün.
Veysel’in selimin geçmişin özün
Ruhunda türkü var çalınır sazın.
Bağlamada teli güzel sivasın.

Köse dağından alır çiçeğini.
Onunla doldurur bal peteğini.
Yiyenler bilir balın gerçeğini.
Peteğinde balı güzel sivasın.

Söylenirsin dünya âlem dilinde.
Savrulaydım serin esen yelinde.
Yıllar oldu yüzemedim gölünde,
Barajları gölü güzel sivasın.

Her bir köşesinde tarih kokuyor.
Hasreti yüreğim dağlıp yakıyor.
Kızılırmak coşup coşup akıyor.
Irmağında seli güzel sivasın.

Âşık metiniyim sivastır ilim.
Hasretim sanadır zordur bu halim.
Sevgi dolu gönlüm tatlıdır dilim.
Gardaş diyen dili güzel sivasın.

Âşık METİNİ. 21.01.2010.
Metin CANSIZ.