as

içimde körüklenen ateş
ve siyaha çalan itirazlarım varken
bir su düşüymüşüm meğerse
ateş
tenime değmeden evvel
pan oldukça uzun ölüyormuş meğerse
o yüzden mevsimler
ikide bir değişip duruyormuş


rua

şehri
seslerden anlıyorum
kalabalığın betona oranından çıkarıyorum
kutsal ilk yaz cıvıltılarını
depremlerle tehdit edilen ve
bombaya sarınan bir şehrin
ne ihtiyacı olsun ki
kuş evlerine

bu yüzden
yüzüme ıhlamur ağaçlarından bir peçe takıyorum
erguvanlarla tezyin edilmek dileğindeyim artık
bir su düşü daha görmeye
takati yok rüyalarımın


dam

kıyımıza vuran nece bir şarkıdır
bu neyin hecesidir sevgili ki
birazcık ot kokusuna ruhumuzu satasımız geliyor

bu deniz seni esretmemeli
bu yakamoz sana ışımamalı
hırlı bir yeryüzüne hırsız olarak gelmek
seni aldatmamalı sevgili ki
birazcık ten tortusu beni
senin uykundan azad etmez aslında

ufalanmasın kalbin
hiç olmakla piç olmak
aynı şey değil midir zaten
kozmolojik kamusta


jack

çok yakışıklı bir olgudur ölüm
incecik kızların aklını başından alacak kadar
sızlamayan hiç bir yerimiz kalmaz ölümü düşlediğimizde
bizden biraz kan biraz avuntu biraz düş süzmesi de
bu yüzdendir azrailin

hangi iksirle yakaracağım şimdi sana
hızıyla başımı döndüren gri chevroletim
beni bir albız almasına bırakıp
teolojik çıkarımlarla ense kökümü yuma

çok yakışıklı çıkıyorum
seninle çektirdiğim her fotoğrafta
içime ışıl ışıl bir tabut salla
zira
benden âlâ sin bulunmaz sana


ten

sendeki bu ziyan yüz ifadesine
bir kırgız destanında da rastlamıştım
emmek gelmişti içimden o sıra
dünyanın damarlarını

her kırmızı lambada
durup
her yeşilde çilingir kuran
halkların kardeşliği adına
sana bir beyaz bayrak sallıyorum
ey yar yüzünün pembesi

beni kiralık bir otacıyla
medite et
ve uzun akşamlarda çıkma asla
sıcak yatağımızdan

su sun
sus sun
susuş sun

ki

sussun
susuşun
ve
suya
benzeyen
usun..

@..


yirmialtımayısikibinonbir

Şükrü Özmen