6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1026
Okunma

Gönül,
bir kuş misali
kanatlanırken,
özgürce,gökyüzünde,
aklına gelmezdi asla,
ihaneti yaşayacağı,
yareni bildiği,
pamuk tarlası gibi bulutların,
durmayacağını sözünde...
Bilebilirmiydi?
takatsiz kaldığı anlarda,
üstüne tünediği
en sevdiği,
gözyaşlarıyla suladığı
gül dalının
tokat misali
yüzünde şaklayacağını...
Bilemezdi,
nereden bilecekti?
susuzluğunu giderdiği
yaprakların sunduğu
çiğ damlalarının,
en sonunda,
zakkum çiçeğinden
ona zehir sunacağını...
En sonunda,
öğrendi riyakar dostlukları
ama,heyhat
geçmişti bir ömür
geri dönüşü olsaydı en başa
hoyratça dağıttığı sevgiyi,
hak edene verirdi,
duyduğu her çığlığa,
gitmezdi koşa koşa...
................Ahmet MORAN
5.0
100% (4)