Ey gök kubbeye sevdalı, sevdam!
Ay çehrene, yüzümü sürdüğüm sır
Aşk-ım sana mahpus, ey hilal-îm!
Sana dair gaip, sana kûl, sana köle...

Ey, huzurunda boynumu büktüğüm gül
Yeter! Batırma sözlerini, diken gibi kalbime
Dur! Acı bana ne olur, bitsin artık bu hüzün
Tükensin, tüketmeden beni, seni, bizi bu keder...

Ey, uğruna ummanları aşıp, sahipsiz kalpleri;
Hesapsızca, avucuna bıraktığım sevgili!
Amân, çok dikkat et onlara lütfen !?

Nitekim benim gibi, kıyısında, köşesinde;
Hiç büyümeyen, kahkaha nidâlarıyla gülümseyen
Yüz binlerce, hatta milyonlarca zerre, çocuk/lar var...

Ey ay çehrene, gök kubbene kurban olduğum!
Anladım ki, onca teslimiyetime rağmen, sevmeyeceksin beni sen!
O halde, ben gidiyorum! Sevinsin, kınalar yaksın, yedi kat, cennet bahçen...


Not:
Bu şiir, Nil M. Mariani, Can dostuma;
"sürpriz" adlı, video çalışmasını hazırlarken doğdu!
Bu vesile ile, kendisine teşekkür eder, sevgi ve saygılarımı sunarım.

30 Mayıs 2011 Pazartesi
Adnan Bilgiç