I - BİR KADIN TANIDIM BEN...

Bir kadın tanıdım ben, vurgun yemiş, fişliydi
Salıvermiş kendini, kirli sarı dişliydi

Sokaklarda müşteri bekliyordu her gece
Bir kadın ki süslense gören sanırdı ece

Her tarafı söküktü sırtındaki kaban’ın
Kurbanı olmuştu o zalim üvey Babanın

Ondan kurtulmak için yuvasından kaçmıştı
Ama başına daha büyük işler açmıştı

Bir adamı sevmişti, adam da onu güya
Ama çabuk bitmişti gördüğü güzel rüya

Körpecik bedenini ilk o adam satmıştı
Ve işi bittiğinde bir kenara atmıştı

Bir de çocuğu vardı kimbilir kim Babası?
Ona bakabilmekti tüm gayreti çabası

Adı hayat kadını olsa da o Anaydı
Yanlış yaşasa bile doğruluktan yanaydı

Bir çocuk kadar masum, kedi gibi usluydu
Ve bana göre pek çok insandan namusluydu

Bir kadın tanıdım ben, saçına düşmüştü ak
Kirlense de bedeni yüreği kalmıştı pak

II - GÜLBAHAR

Daha gençti Gülbahar nerdeyse oyun çağı
Kimse sormadı ona var mıydı gönül bağı?

İstemediği halde bir adama verdiler
Gelinliği giydirip, çeyizini serdiler

Babası adet üzre alkuşağı bağladı
Boyun büktü Gülbahar, için için ağladı

Düğün günü süsleyip bindirdiler bir ata
Ve böylece başladı geri dönülmez hata

Fazla zaman geçmedi, Allah bir evlat verdi
Ama bu mutluluktan daha büyüktü derdi

Bir gün gitti Gülbahar, kaybettirdi izini
Hiç kimse çözemedi bu olayın gizini

Köylüler birlik olup günlerce aradılar
Ellerinde dürbünler, dağları taradılar

Günler sonra bulundu cesedi Irmaktaydı
Ve bir Ana ’evladım’ diye bağırmaktaydı

Babası da pişmandı ama geçti iş işten
Geriye dönüş yoktu bu zamansız gidişten

Sana cömert olmadı, cimri davrandı hayat
Rabbim affetsin seni ki huzur içinde yat

24.08.2007 Toplumumuzun halâ kanayan iki yarasıydı ve gerçekti..
Ayıramadım birbirinden...Sevenler sevdiğinin olsun dilerim.Selam ve Saygımla...