3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
668
Okunma
Kadın kurşuni bulutların devingen duvarında
dolaştırıyordu bakışlarını. Göçebe belleği anımsatıyordu
yenilgisini uçtan uca bir bedenin.
İnce dereler dolaşmış yorgun bacakları karnında, saatlerce
durdu öyle. Kımıldamadan öylece...
Uzaklarda, çok uzaklarda yüreğinden yağmur kuşları
çıkaran adam, şimşekler geçiriyor şimdi içinden
sağır belleğin: Uykusuz gökler!
Güzün öğretemediği: Tarihi yoktur yalnız başına
bir bedenin. Tarih çoklukta yapılır ve elden ele
dolaştırılır giz.
Kadın doğruldu... Kurşuni bulutların devingen duvarına
doğru yükseldi. Ağlayan gök yanına aldı onu. Bulutlar
taçlandırdı yenilgisini.
Çınarın uç dallarında görüyor adam yazgısını. Dolu dolu
gözleri. Uzaklaşıyor yağmur kuşları. Uzaklara,
çok uzaklara doğru!
Şerif Erginbay
Cevap Yaz