yıdızlar yok bu gece gökyüzünde
belliki perdeleriniçekmiş bulutlar
önlerine
bense karanlık odamdayım
dinliyorum sessizliği
sokak ışıkları yansıyor yüzüme
hafi esen güzgar
sallıyor karşı komşunun perdelerini
bir müzik sesi geliyor içeriden
sessizliği okşayan ağır nağmeleri
götürüyor beni benden alıp uzaklara
anılarımla dolduruyorum içimi
sakladığım anı defteri geliyor aklıma
kitaplar arasından alıp
karıştırıyorum sayfalarını
sararmış sayfaları arasındaki
kurumuş bir gül yaprağı
belliki oda kurumuş yalnızlıktan
herşey dün gibi
yada dün bugün gibi
geçmişin izleri var yüreğimde
üzerime sensizlik çöküyor
düşüncelere gömülüyorum
komşunun oda lambası yanınca
kendime geliyorum
gece çok acımasız ve karanlık
ne değişecekki sabaha
güneş ilk ışınlarıyla ısıtmadıkca beni
gece çökmeden ilk rüzgara atlayıp
yalnızlığın içindeki bu şehirden
çok çok uzaklara gitmeliyim
belkide kaçmalıyım buralardann
,,,,,,,,,,,,,YUNUS,,,,,,,,, 04 05 2003