Nere gitsem aklım sende,
Sözümün besmelesidir adın

Seyrettiğim her güzellikte
Cemâlinden bir eser saklanmış

Sevdam sığmaz ki cihâna

Mehtaba bakmaya
Korktum geçen gece
Yüzün sandım, titredim bir an
Hasretinden tutmadı dizlerim
Çöktüm ağladım ah ettim

Gözyaşımdan bir göl oluştu
Yakamozu yine sendin...

Takvimleri yok edesim var
Yanına varabilince güzelcem
Saatleri kırmak gelir içimden

Gülüyorsun ya
İşte ben o an anlıyorum
Ne güzel şeymiş gülmek

Üzülüyorsun ya
Eriyor içim, yanıyorum
Çaresizce şaşıyorum ne yapayım
Bilemiyorum ne alır kederini
Bi-Çare olmak ne imiş
O an anlıyorum
Utanıyorum

Üzülmekten
Başka şey yapamamak
Yârin huzurunda ne rezilliktir…

Ölsem diyorum, kıyamıyorum
Benden sonra kimler sarar diye?

Bilirler mi kadrini kıymetini?
Sorup sorup deliriyorum…

Kayıkçı pîr’imin dediği gibi
En iyisi mi biz hiç ölmeyelim
Yâr sevelim hem gece
Hem gün boyu

En güzeli bu...