Geçimsiz kadınlara ithaf

Öyle ki yıllar yılı, yastık ayrı biz ayrı
Huzurlu eş olmadın, hem çektin hem çektirdin.
Geçti koca bir ömür, sâdece hır/gür ile
Bir gün murat almadın, hem çektin hem çektirdin.

Şu kalbimin içine, ılık ılık akmadın
Aklımı baştan alıp, sen kendine yakmadın
Dizlerine yatırıp, “şeşm-i şehlâ” bakmadın
Seven gönlü çelmedin, hem çektin hem çektirdin.

Yüreğime taş basıp, damga ile dağladım
Kimseye göstermeden, kara yazma bağladım
Öyle anlar oldu ki, ıssızlarda ağladım
Gözyaşımı silmedin, hem çektin hem çektirdin.

O güzel değerleri, elin tersiyle ittin
“Benim görgüm bu” diye, kendi kafana gittin
“Efendim” diyemedin, yanlışta ısrar ettin!
Yıldırsan da yılmadın, hem çektin hem çektirdin.

Feryâdım göğe çıktı, şimdi hepsi uyduda
Sen duymadın sesimi, sağır sultan duydu da
“Hocam/hocam” diyerek, eller sevdi/saydı da
Kıymetimi bilmedin, hem çektin hem çektirdin.

Ne ettinse sen sana, kendi elinle ettin
Sevgini yansıtmadın, benim gözümde bittin
Ezberini bozmadın, direttin de direttin
Sende bir gün gülmedin, hem çektin hem çektirdin…

22/05/’11
Hanifi KARA