5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
923
Okunma
Şiirimde anlatmaya çalıştığım prototiplerin on yıl sonra bile toplumda var olduğunu görmek ne üzücü! Böyle nasipsizleri pek fazla ka’le almak bize sadece zaman ve enerji kaybettirir. Varsın, gölgeleriyle güreşmeye devam etsinler… Açıklamamı, bir doğaçlama dörtlüğümle tamamlamak isterim, izninizle…
BÜYÜK DÜŞÜN! YOK OLMASIN HEM DÜŞÜN, HEM DE GÜLÜŞÜN;
YET KENDİNE, VAR’LA YETİN; FARKEDİLMESİN ÇÖKÜŞÜN…
HERKES İNSAN ANCAK ADAM OLABİLMEK BİR NASİPTİR;
AŞAĞILIK DUYGUSUYLA YANIP TUTUŞANLAR HİÇTİR…
Kalıbına baksan adam sanırsın,
Dış görünüşüne hep aldanırsın;
Yalnız insan olmak adamlık değil,
Kendisi de bunun farkında değil...
Sermayesi lâftır, yaptığı gaftır,
Belki biraz saftır, işi hesaptır;
Çalçene olmaksa pek iyi değil,
Bu gidişin sonu aydınlık değil...
Çözüm gayretinde, aklı belinde,
Hüzün gözlerinde, gözü cebinde;
Paragöz olması hiç iyi değil,
Para mutluluğun kaynağı değil...
Gerçek dostu var mı, kendisine sor,
Buna cevap vermek hakikaten zor;
İnsanı sever mi, hiç belli değil,
Yüzü gülse bile sevimli değil...
Mayıs, 1998
(Her Telden…, adlı eserimden.)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz