hiç düşündün mü?
neden bu kadar derinliklere gömüldüğümü...
bir dakikanı feda edip
bir defa gülümsedin mi bana...
hayır!!!
sen hiç anlamak istemedin beni
olmazlarla geçiştirdin her defasında...
ben ise hep sustum,dinledim
anlamsızlığın içinde anlam aramak istedim
buna da izin vermedin gerçi...
ben neydim ki senin için
hiçbir şeydim;bunu biliyorum...
bana anlamsız gelen her dakikada
yüreğim kaç kez öldü biliyor musun?
hem de içimde var ettiğim
cellat öldürdü yüreğimi...
sen bilmiyorsun ama
senden uzaklaştığım her anımda
üzüntüm ne kadar büyüdüyse
içimdeki katilde o kadar büyüdü...
engelleyemiyorum ruhumdaki cellatı
her geçen gün daha da sarıyor benliğimi
ve yavaş yavaş öldürüyor beni;biliyorum...
her geçen gün tükendiğimi hissediyorum
hayatın bana uzanan yollarıda kısalıyor artık...
hem;engellerde bir o kadar çoğaldı bak
taşıyamıyorum artık bu yükü...
içimdeki cellatta sıkıştırıyor artık
dayanamıyorum bir tanem
yüreğimin heyecanının eridiğini
bakışlarımın anlamsızlaştığını
mutluluğun beni terkettiğini
hüznün ruhumun her yanını kapladığını hissediyorum...
ve işte hayatın son damlasını da yüreğimden akıtıyorum...
koparıyorlar ruhumu bedenimden bir tanem
hislerim bile yok oldu şuan...
ölümün soğuk yüzü düştü bedenime
bak azalıyorum,gidiyorum bir tanem sonsuzluğa...
son nefesimde çıkacak birazdan biliyorum...
ve geldi o vakit
içimdeki katil glümsüyor
ellerini uzatıyor bana...
gidiyorum bir tanem
nefesim tükendi artık
ruhum bedenimle çoktan vedalaştı...
şimdi sıra bende;elveda bir tanem
mutluluğumu sana bırakıyorum
VE BEN GİDİYORUM...

YOSUN