bir küçük kız.
adı Kader.
boyundan da büyük,,,
ne güzel resimler çizer..
..
anneler günüydü o gün.
bir kâğıt almış, bir kalem.
gözünden damla düşerken,
göğsüne alır resimi.
..
kendi ağzından dinledim,;
annesi kader mahkûmu.
kendisi doğmuş mahpus da.
orda öğrenmiş çizmeyi.
dört duvara kuşlar çizmiş.
gökyüzünü, bulutları,
güneşi ve ağaçları.
sığdırmış minik odaya.
annesini uçurtmayı.
unuturmu uçurtmayı..?
..
annesi anlatmış ona,
zorla evlendirilmişler.
babası içip, dövermiş.
annesi dayanamamış,
sonunda bıçak saplamış,
kendini mahpus da bulmuş.
..
Kader ogün 5 aylıkmış.
gözlerini orda açmış.
ondan adı Kader kalmış.
.Kader şimdi 10 yaşında.
demir ranza, demir kapı,
koğuş kalk var kulağında.
, telörgüler, dört duvar var.
birde akan gözyaşları.
ve annesi gözlerinde.
..
koparmışlar annesinden,
6 yaşında Kader’i.
koymuşlar çocuk yurdu’na.
ressam oluşu da ondan.
anlatır duygularını.
..özgürlüğün resmini,
annesini ve kendini.
uçurtmanın ipleriyle,
kurtarışını anlatır.
düşerken gözünden yaşlar.
..
anneler günüydü o gün.
resmi hediye eyledi,
gözyaşıyla annesine...