Güneşe benzer yüzün, yüzüm şavkınla ışır
Yanağın renk cümbüşü, allar seni kıskanır
Mehtabıma doğunca; el, ayağa dolaşır
Dudağım düğümlenir, diller seni kıskanır


Yüreğim kahırlanır, gözlerimden sakınsam
Aşka ihanet olur, nazlarından yakınsam
Biraz arsızlık edip saçlarına dokunsam
Meltem poyraza döner, yeller seni kıskanır


Yağmur toprağa neyse, sen de bana öylesin
Seninle şad olurum, sensin neşeme esin
Uzak yakın fark etmez, düşledim mi benlesin
Hasretin elçileri yollar seni kıskanır


Ruhum huzura erer huzura sen gelince
Bir tebessüm dağılır yüzüme ince ince
Saçların dalga dalga omzundan dökülünce
Nehirler aşka gelir, seller seni kıskanır


Tebessümün ilkbahar, dudağın gül destesi
Kaşların keman olur, gözlerin karar sesi
Söylersem hicap duyar nice sevda bestesi
Şarkılar anlatamaz, teller seni kıskanır


Yok başka bir uğraşım, hep seninle meşkulüm
Şu ömür telaşında varlığındır ödülüm
Yalnız sana meftunum, yalnız sana bülbülüm
Sevdan ile öterim, güller seni kıskanır


Sen tebessüm ettikçe gülizârlar güllenir
Dünya döndüğü kadar adlarımız dillenir
Gün doğudan doğdukça sanma bir an küllenir
Haşr’e kadar sevdamsın, yıllar seni kıskanır


Sen de bir yaratılmış, herkes gibi insansın
Ama benim gönlümde bucaksız bir cihansın
Canımı kurban verdim, bedenimde tek cansın
Adını söyleyemem, kullar seni kıskanır


Kenan Baran