babam öyle çok yüksekki ateşin yanıyorsun,,
gözlerini açamıyorsun ,
seni bekliyorum salonda dövünüyorum duvarları
saate bakıyorum sonra bir daha
geçmiyor zaman haber gelmiyor senden,
içerde sen öyle öylece yatıyorken
çaresizliğin ne olduğunu iliklerime kadar yaşadım
ya beni terk edersen korkuyorum
sensizliği düşünmek çok acı
sarılıp elini öpememek
dizinin dibine oturup konuşamamak
sana bilmediklerimi danışamamak acı
seninle karşılıklı kafe içememek gezememek
iki arkadaş gibi şakalaşırdık
of babam
sensizliğin düşüncesi ne zormuş
sensiz hiçim
çaresizim babam aç gözlerini ne olur
tut elimi salma sım sıkı
ah tutabilsen bir umut bir umut arıyorum
tekrar bakıyorum saatime onbeş dakika geçmiş,
doktor çıkıyor odadan omuzumu tutuyor hafif gülüyor
bir umut bu
rahataladığım ama hala terettütlerimin olduğu umut

İRFAN KÖKTEN