Sesler karışıyordu tan’ın en erkeninde
Gelmişti misafirler köydeki meskenimde

Her bir kafadan bir ses yazma takmış kadınlar
Önce hal hatır sonra sevgiyle günaydınlar

Annem maya kalmamış köylülerle gidiver
Daha akşam olmadan maya’yı getiriver

Güneş açmıştı her yer sıcak ışıldıyordu
Çorak yokuş aşağı kadınlar gidiyordu

Tutmuştum kardeşimin sıkı sıkı elini
Üflüyordu haziran sımsıcacık yelini

Birden orman belirdi ağaçlar kenetlenmiş
Yetişmiş dallarında envai çeşit yemiş

Sincaplar zıplıyordu ağacın dallarında
Baharlar gizlenmişti çiçeklerin alında

Bülbüller şakıyordu cennetin türküsünü
Kuşlar anlatıyordu bitmeyen öyküsünü

Aşağı sarkan dallar yeşil yeşilin dengi
Bu kadarmı yakışır toprağa kahverengi

Tabiat sunumdaydı öyle el pençe divan
Saklamıştı ağaca arılar bir kaç kovan

Öndeki birkaç kadın şarkı mırıldıyordu
Gökte neşeli güneş başka parıldıyordu

Köye olan seyahat bir kaç saat sürmüştü
Taş ve topraktan evler nihayet görünmüştü

Köylüler yarıştaydı misafire ikramda
Bu kadar çeşit yemek görmemiştim bayramda

Yerlere yayılmıştı çifter çifter döşekler
Evlerin ahırında anırırdı eşekler

Tavuklar gıdaklıyor horozlar ötüyordu
Patır patır yürüyen civcivlerden bir ordu

Herşey bir yana amma bir garipti çocuklar
Ellerinde ahşaptan topraktan oyuncaklar

Kendisi sunar gibi yörenin libasını
Tek onlarda bulursun dostluğun en hasını

Hurra diyerek birden koşuştuk bahçelere
Ağaçların dalını boş görmedim bir kere

İstila etmişlerdi kapkara renkli dutlar
Dalları kırıyordu çocuk yüzlü haydutlar

Aldanmış uyuyordum oyunun neşesine
Güneş battı kapıldım korku endişesine

Koşarak kardeşimin gidip tuttum kolundan
Dünya renk değiştirdi kara zifiri zindan

Adımlarım hızlandı kalbim güm güm atıyor
Güneş tüm haşmetiyle son bir hızla batıyor

Durup bir soluklandım derenin kenarında
Bir köşeye sinmişti birkaç inekle manda

Zifiriydi karanlık göz gözü görmüyordu
Titriyordu dizlerim düzü ters örüyordu

Dik yokuşu inmiştim çıkmam gerek yukarı
Ne diye köye geldim beni şapşal soytarı

Kardeşim ağlıyordu iç çekişini duydum
O köyden ayrılmakla kurnaz şeytana uydum

Boynumdan çıkarmıştım yavaşça tesbihimi
Kulak ardı etmiştim annemin tembihini

Hızla yokuş yukarı koştururken son hızla
Okuyor okuyordum ayetleri çok fazla

Beynimde fırtınaydı gözlerimde sağanak
Birtek ay parlıyordu semada revnak revnak

Kulaklarım es geçti uğuldayan sesleri
Melekler fısıldadı haydi haydi ileri

Korkudan heyecandan terlemişti ellerim
Kardeşime seslice demiştim ALLAH kerim

Babamın yaktığı o gür ateşi görmüştüm
Kalbime sevincimin kaymağını sürmüştüm

Büyük şaşkınlıktaydı o gün babamla annem
Artık cennetimdeydim yok olmuştu cehennem

Köylüler belirmişti meşale ellerinde
Sanki boğulmuşlardı gözyaşı sellerinde

Büyük bir ders vermişti akılsızca kaçamak
Tüm ailem yanımda ne güzeldir yaşamak...

şehristan