Kaç kez
Başına geçtimse
Ruhumun dinmeyen
Figanını hasretmek istemdimse
Kalbimin hicran damlalarını
Ve hüzün yakarışlarını
Akıtmayı diledimse
Olmadı, başarmaya ramak
Kaldığını düşündükçe,
Olur ya dedim ve geriye çekildim

Nasıl
Katmerleşiyordu
Bilsen ruhumda hicran
Sessizlik içinde nereye temaşa ettimse
İçim gidiyordu her an
Gözyaşlarımı bırakmak istiyordum,
Kimsenin görmesini hiç istemiyordum
Çekiliyordum,
Kalabalıklardan uzaklaşıyordum,
Nerdeydin, söyle ey anılan o can

İsimsiz
Mektup yazmak istedim
Biraz kaygılanmanı diledim
Ve yâd edebilmen için
Ne kadar merak içindeydim
Ne kadar kıymeti olan
Bir nefestim, hiç söylemedin,
Ne sancılar ektin
Niçin bir sual eylemedin,
Hissiyatımı derbeder eyledin,
Niye sessizce çekilip gittin

Bir acaba
Demeden ve üzmeden
Ram olduğum edebin derin izlerini
Refakatinle sürmeyi nasıl arzu ettim
Lakin hangi lisan-ı hal ile söylemeliydim,
Çaresiz bir sessizlik içine çekildim
Bilsen ne kadar beklemiştim,
Bir kelam etmeni
Ve yılların umuduyla kederlendim

Sana evet,
Bir şey söyleyemem
Serdetmediğin hissiyatını
Asla deruhte edemem
Ve kalbi inşirahını bilemem
Gönül bu, sanki
Hissiyat çağlayan bir su,
Merak alıyor içine, aşk nasıl bir korku
Beni benden alıp götüren,
Bir efkârın meyline gark eden
Ve kendine çeken söyle ne

Umut sanki
Yıllara gebe kaldı
Ruhumu içinden çıkamaz
Bir hicran kuşattı,
Kalbim nasıl burukluk yaşadı
Kim nefesimin suskunluğunu anladı,
Hüznümle baş başa kalarak
Bir umut içinde ağladı
Susmalıyım artık vakit çok geç,
Firkatine bağlandığım
Bilmeyecek kalp gülmeyecek


Mustafa Cilasun