Susmalıyım, hiç korkmamalıyım
Derdin latifliğinden, gamın hissiyatımı bizar edeninden kurtulmalıyım
Bırakmalıyım aşkın kollarına umutlarımı, kanatlanmaya ramak kalan ahımı
Gönlüme trebessüm eden hicranı, ibretin feyzini zerk eden aşkın hüzün yağmurunu



Salınmalıyım iklimlerin ötesine
Mefkuremde ki ufki derinliğe, şek ve şüpheden arileştiren o hanifliğe
Ruhumu yad eden zindeliğe, kalbimi nazargah atfeden gönül sevdasını bahşedene
Bilmeden ve henüz vakıf olmadan nasıl itmina olurum, beyhude bir kürek çekmeye



İbrahimi tevhitin neresindeyim
Sinemde derlediğim hangi putların manasında hayıflanmaktayım
Nekadar nefsi anlamda hastayım, akıl, idrakim için niye hazanı yaşamaktayım
Neleri hakkıyla anlamamaktayım, neden kaçmak için o bahanelere sığınmaktayım



Ki benlik hücresinden çıkmalıyım
Hizmetin ve aşkın sahrasında umtlarıma yeniden anlam katmalıyım
Emelle savrulmadan, tuğyanlarıniçinde boğulmadan, müddet-i nefesi anlamalıyım
Ağlamalıyım, kalbin sahibine iltica ederek yakarmalıyım, ne derleri bırakmalıyım



Vakit benin tasarrufuma amadedir
İrade ve izan bahtımın sayfalarına kapı aralayan ah u ızdıraptır
Hakikat her zaman en yakınımda bulunan yad-ı fermandır,kaçınmakta gamdır
İnsan ahseni takvim üzre anlam bulan manadır, aşk ve vecdiyle ihsanlaşmalıdır



Mağrufun ve mağdurun harcıdır
Hesapsız bir mecra mı vardır, günah işlemek nasıl bir kabahattir
Zafiyetler yaratanın rahmet ettiği müddet-i zamandır, tefekkür bunun için vardır
Akletmeyen nasıl bir umut içinde yaşayan heyecandır hüsran kimler için bir nardır




Mustafa CİLASUN